Co przemyca pszenica?

Pszenica - zboże powszechnie spożywane nie tylko pod postacią chleba (również pełnoziarnistego czy orkiszowego), bułek, makaronów, klusek, kaszy czy pyz, ale również pod postacią dodatku do ogromnej ilości produktów spożywczych. Stanowi również składnik pasz dla zwierząt hodowlanych. Czy nie za dużo wszędzie tej pszenicy?

Przodkiem pszenicy zwyczajnej jest samopsza, zawierająca materiał genetyczny mieszczący się w czternastu chromosomach. Współczesna pszenica zawiera czterdzieści dwa chromosomy i nie mogłaby przetrwać w środowisku bez pomocy człowieka. W ciągu tysięcy lat pszenica podlegała krzyżowaniom i selekcji a w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku dokonano zmian w jej materiale genetycznym, co doprowadziło do dziesięciokrotnego zwiększenia plonów.

Pszenica ma wysoki indeks glikemiczny (spowodowany węglowodanem o nazwie amylopektyna A), co oznacza, że powoduje bardzo szybki wzrost poziomu cukru we krwi, a więc również duży i nagły wyrzut insuliny.  Jest to niekorzystne zjawisko, gdyż sprzyja wystąpieniu cukrzycy typu drugiego i insulinooporności. Na domiar złego, powoduje także otyłość brzuszną (tłuszcz między narządami wewnętrznymi), mówi się wręcz o tzw. „brzuchu pszenicznym”. Przez wysoki indeks glikemicznym pszenica nie daje długotrwałego uczucia sytości, przyczyniając się do gwałtownych napadów głodu – a więc za dwie godziny od jej spożycia znów szukamy czegoś do przegryzienia.

Obecna pszenica może „poszczycić się” bardzo wysoką zawartością glutenu, który stanowi aż 80% jej białek. Gluten zapewnia odpowiednią konsystencję ciasta, nadaje mu elastyczność i lepkość, co powszechnie wykorzystywane jest w przemyśle piekarskim i cukierniczym. Niestety nadmiar glutenu również „lepi się” do naszego przewodu pokarmowego powodując zespół nieszczelnego jelita (albo inaczej przeciekającego jelita), zaburzenia funkcjonowania mikroflory jelitowej, stany zapalne jelit i w konsekwencji niesprawność układu immunologicznego oraz nadwrażliwości pokarmowe. Obecnie szacuje się, że nadwrażliwość taką może mieć 6% populacji a objawia się ona nie tylko zaburzeniami jelitowymi, ale też między innymi: bólami głowy, stawów i mięśni a nawet depresją.

Pszenica wpływa na nasz układ nerwowy mogąc powodować uzależnienia podobne jak od opiatów (np. heroiny). Na skutek trawienia zawartego w pszenicy białka będącego składnikiem glutenu o nazwie gliadyna, powstają związki budową przypominające morfinę i działają jak narkotyki – uzależniają od chleba i innych wypieków. Gliadyny mogą także pogłębiać lub nawet powodować objawy dziecięcej choroby ADHD, depresji czy schizofrenii.

Pszenica zawiera lektyny, czyli białka, które produkują rośliny w celu ochrony przed infekcjami. Lektyny w naszym organizmie nie podlegają trawieniu, przyczepiają się do komórek jelita zwiększając ich przepuszczalność (podobnie jak gluten), w wyniku czego substancje pokarmowe przedostają się do krwiobiegu i wywołują odpowiedź immunologiczną. Taka sytuacja może prowadzić do dezorientacji układu odpornościowego i ostatecznie chorób autoimmunologicznych np. choroby Hashimoto, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego czy reumatoidalnego zapalenia stawów.

Jeśli nie chcemy całkowicie wykluczyć pszenicy z diety to przynajmniej postarajmy się znacząco zmniejszyć jej udział w naszym codziennym jadłospisie.

Tweet